Υδροσάλπιγγες

Οι επαναλαμβανόμενες πυελικές φλεγμονές από μικρόβια όπως τα χλαμύδια (και σπανιότερα μυκόπλασμα, ουρεόπλασμα, Neisseria) έχουν ως συνέπεια την υπολειτουργικότητα των σαλπίγγων και επηρεάζουν τη γονιμότητα.

Σε κάποιες περιπτώσεις ο κροσσός της σάλπιγγας (το άκρο που συλλαμβάνει το ωάριο κατά την ωορρηξίας) « βουλώνει» με αποτέλεσμα οι εκκρίσεις της, να παγιδεύονται εντός του αυλού, που διογκώνεται και καλείται πλέον υδροσάλπιγγα. Μερική ή ολική απόφραξη και υδροσάλπιγγα μπορεί να προκαλέσουν και ανοιχτές γυναικολογικές επεμβάσεις ή ενδομητρίωση.

Το περιεχόμενο των υδροσαλπίγγων είναι συνήθως άσηπτο, διαγιγνώσκονται με υπέρηχο ή σαλπιγγογραφία και κατ’ομολογία και συμφωνία μελετών εμποδίζουν τη γονιμότητα, αφενός διότι δεν αποτελούν με κανένα τρόπο λειτουργικά όργανα και αφετέρου γιατί τροφοδοτούν το ενδομήτριο (χώρος εμφύτευσης κυήματος ) με βλαβερούς αντιεμφυτευτικούς παράγοντες.

Οι υδροσάλπιγγες, ιδιαίτερα οι αμφοτερόπλευρες οφείλουν να εξαιρούνται λαπαροσκοπικά όταν είναι ορατές στον υπέρηχο, ή κατά τη διάρκεια θεραπειών εξωσωματικής, όπου και διογκώνονται λόγο της πρόκλησης υπερωορρηξίας. Εναλλακτικά και όταν εντοπίζονται συμφύσεις μεταξύ σαλπίγγων και περιβαλλόντων ιστών, η απολίνωση του ισθμικού του άκρου, ώστε να απαγορευτεί η επικοινωνία του περιεχόμένου τους με τη μήτρα, αποτελεί ορθή κλινική επιλογή.

Η ύπαρξη παράπλευρης κυκλοφορίας μεταξύ ωοθηκών και σαλπίγγων σύμφωνα με κάποιους μελετητές, καθιστά σε μερικές περιπτώσεις προτιμητέα την απολίνωση μόνο, των υδροσαλπίγγων ώστε να αποφευχθεί ο συμβιβασμός της αιμάτωσης των ωοθηκών, ειδικά σε γυναίκες άνω των 35 ετών.

Από απόψεως βαρύτητας οι υδροσάλπιγγες ταξινομούνται:

i.Ήπιας,

ii.Μέσης και

iii.Μεγάλης βαρύτητας

Με κριτήρια βάση του μεγέθους και της μορφής τους κατά τον υπέρηχο, την σαλπιγγογραφίας και την διαγνωστική λαπαροσκόπηση.

Οι ήπιας βαρύτητας συνηθίζονταν να «επισκευάζονται» με διάνοιξη του στομίου τους λαπαροσκοπικά (πλαστική κροσσών), όμως σε ποσοστά πάνω από 65%, οι βλάβες επανασχηματίζονται, ενώ 20% αυτών καταλήγουν σε εξωμήτριο εγκυμοσύνη και μόνο 15% δίνουν ενδομήτρια κύηση. Η πρόοδος των θεραπειών ΙVF έχει καταστήσει την πλαστική υδροσαλπίγγων σχεδόν παρωχημένη τεχνική αν όχι δυνητικά επικίνδυνη και πρέπει σαφώς να είναι ενήμερες οι ασθενείς για τις κλινικές τους δυνατότητες.